Thursday 20 November 2008

แสงหนึ่งคือรุ้งงาม-บอยด์ แต่ง นก ร้อง


รู้ไหมว่าเราซาบซึ้งใจแค่ไหน

และรู้ไหมว่าเรานั้น ปลาบปลื้มเท่าไหร่

ที่ได้มีเธอ เป็นพลังอันสำคัญ

เพราะว่าเรานั้นรู้เธอทำเพื่อใคร

เหน็ดเหนื่อยแค่ไหน เธอไม่ไหวหวั่น

เพื่อที่จะให้เรานั้นได้เดินต่อไป

แม้ว่าจะไม่มีใครมองเห็นเธอ

แต่ว่าสำหรับเรานั้น...เธอเหมือนดังกับแสง

ที่มองไม่เห็น แต่เมื่อส่องมาสะท้อน

สิ่งที่ซ่อนเร้น ก็เด่นชัดขึ้นทันที เปรียบเธอกับแสง

แม้ไม่มีสี แต่เธอก็สะท้อน ความจริงให้โลกนี้

ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด

ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้ จะเป็นเช่นไร

วันและคืนจะหมุนเปลี่ยนสักเท่าไหร่ เ

รานั้นก็แน่ใจ ว่าจะมีเธอยืนอยู่ข้างหลัง

แม้ว่าจะไม่มีใครมองเห็นเธอ แต่สำหรับเรานั้น...

เธอเหมือนดังกับแสง ที่มองไม่เห็น

แต่เมื่อส่องมาสะท้อน สิ่งที่ซ่อนเร้น ก็เด่นชัดขึ้นทันที

เปรียบเธอกับแสง แม้ไม่มีสี แต่เธอก็สะท้อน ความจริงให้โลกนี้

ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด

จึงอยากขอมอบเพลง เพลงนี้ให้ ให้เธอรับรู้ว่าสำหรับเรา

เธอสำคัญเพียงไหน เธอเป็นดั่งแสง ที่มองไม่เห็น

แต่เมื่อส่องมาสะท้อน สิ่งที่ซ่อนเร้น ก็เด่นชัดขึ้นทันที เ

ปรียบเธอกับแสง แม้ไม่มีสี แต่เธอก็สะท้อน ความจริงให้โลกนี้

ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด

แต่เธอก็สะท้อน ความจริงให้โลกนี้

ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด

***********

Monday 3 November 2008

แพ้ใจ - ใหม่ เจริญปุระ



เก็บใจไว้ในลิ้นชัก


คงไม่เจอแล้วรักแท้


เบื่อกับความปรวนแปร


มันไม่แคร์และไม่หวัง


มันเหมือนคนชินชา ไม่มองไม่ฟัง


และแล้วก็มีเธอ เดินเข้ามา


เข้ามาค้นในลิ้นชัก ที่ปิดตายเพราะรักร้าว


ให้อภัยใจเมาเมา มาแบ่งเบาที่ฉันล้า


มาสนใจใยดี คนที่ไม่มีค่า


ให้รู้ว่าตัวเอง ยังสำคัญ


เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ


เมื่อไหร่ที่เผลอ ยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน


ยังมีอีกหรือ รักแท้ที่เคยเสาะหา มานาน


วันนี้เป็นไงเป็นกัน จะรักเธอ


เมื่อเธอรู้ว่าฉันรัก ก็อย่าทำให้ฉันหลง


บอกมาเลยตามตรง นี่เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ


ตอนนี้ยังพอทำใจ ถ้าสิ่งที่ได้เจอ


คือฝันคือละเมอ และไม่จริง


เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ


เมื่อไหร่ที่เผลอ ยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน


ยังมีอีกหรือ รักแท้ที่เคยเสาะหา มานาน


วันนี้เป็นไงเป็นกัน จะรักเธอ เมื่อเธอรู้ว่าฉันรัก


ก็อย่าทำให้ฉันหลง บอกมาเลยตามตรง


นี่เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ ตอนนี้ยังพอทำใจ


ถ้าสิ่งที่ได้เจอ คือฝันคือละเมอ และไม่จริง


วันนี้ฉันรักเธอ คือเรื่องจริง

Sunday 2 November 2008

คนที่ไม่เข้าตา - Calorie Blah Blah



มองใครต่อใครที่เดินจับมือเกี่ยวกัน


ห็นเค้าเหล่านั้น ก็นึกอิจฉาในใจ


ทำไมไม่เป็น ไม่มีอย่างเขา


คิดแล้วมันก็เศร้าใจ


มีเพียงความเหงา ให้เดินกอดคอเท่านั้น


ที่นั่งติดกันเวลาดูหนัง คือใคร


จะกิน จะเดิน จะนอน ก็เหงา


ม่มีใครเคียงข้างกายไม่มีใครเลย


จะมีใคร ใครรัก คนหน้าตาอย่างฉัน


ที่มันธรรมดา ไม่เข้าตาเหมือนใครๆ


จะมีใคร ใครไหม ที่จะมองแต่หัวใจ


จะมีไหมใคร เข้าใจรักกัน




จะมีกี่คนที่เค้าจะมองอย่างนั้น


จะมีสักวันบ้างไหม ที่ฝันเป็นจริง


จะมีกี่คนที่เขาจะรับที่ฉันเป็นได้ทุกสิ่ง


มีเพียงความเหงา ให้เดินกอดคอเท่านั้น


ที่นั่งติดกันเวลาดูหนัง คือใคร


จะกิน จะเดิน จะนอน ก็เหงาไ


ม่มีใครเคียงข้างกาย ไม่มีใครเลย


จะมีใคร ใครรัก คนหน้าตาอย่างฉัน


ที่มันธรรมดา ไม่เข้าตาเหมือนใครๆ


จะมีใคร ใครไหม ที่จะมองแต่หัวใจ


จะมีไหมใคร เข้าใจรักกัน




มองเห็นความสำคัญ


จับมือกอดฉัน ด้วยความเต็มใจ


จะยอมให้ทุกทุกสิ่ง ที่ตัวฉันมี


ะไม่ทำให้เค้าผิดหวังเลยสักครั้ง




จะมีใคร ใครรัก คนหน้าตาอย่างฉัน


ที่มันธรรมดา ไม่เข้าตาเหมือนใครๆ


จะมีใคร ใครไหม ที่จะมองแต่หัวใจ


จะมีไหมใคร เข้าใจรักกันจะ


มีใคร ใครรัก คนหน้าตาอย่างฉัน


ที่มันธรรมดา ไม่เข้าตาเหมือนใครๆจ


ะมีใคร ใครไหม ที่จะมองแต่หัวใจ


ะมีไหมใคร เข้าใจรักกัน

โฮม-บอย




ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่


แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม


ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม


บ้านนี้จะมีความงามได้ถ้ามีเธอ


เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย


เมื่อเธออยู่เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดๆไม่เกรง


แม้ข้างนอกจะต้องเจอ กับเรื่องราวที่ใครข่มเหงแต่ฉันเองไม่คิดกลัว


จากพื้นดินชนเพดานนั้นมีความหวานอยู่


เพราะรู้ว่าฉันมีเธอคอยเป็นที่พักใจ


จะรอคอยฉันจริงๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย


จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน


* ไม่ว่าวันเวลา จะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร


ฉันยังคงมีแต่เธอ เป็นความหวังและความเข้าใจ


พร้อมจะเก็บทุกสิ่ง ทิ้งความสุขทุกอย่างและจะทำทุกทาง


เพื่อบ้าน หลังนี้


(ซ้ำ *)ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่


แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม


ขอบรั้วและริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม


บ้านนี้จะงามอย่างไรถ้าไม่มีเธอ


ก็เพราะว่าใจของเธอคือบ้าน ของฉัน

บอกได้ไหม -ไอซ์


ดินกำลังเเห้งเเล้ง ร้อนรุนเเรงอยู่ทุกนาที

ฟ้ากำลังเปลี่ยนสี เหมือนมีสัญญาณอันตราย

นกกำลังหยุดร้อง ท้องทะเลก็เงียบสนิท

ลมกำลังเปลี่ยนทิศ เหมือนชีวิตกำลังเปลี่ยนไป

ทุกๆอย่างมันเป็นเหมือนลางร้าย ที่จะต้องเผชิญจากนี้

บอกได้ไหม ฉันมีเวลาที่เหลือสักเท่าไหร่

ที่จะเเก้ไขไม่ให้เธอ ต้องเดินจากฉันไป

จะมีทางไหน ที่พอจะทำให้เธอนั้นเปลี่ยนใจ

จะยอมเเละทำทุกอย่าง เเค่เพียงขอให้เธอเเละฉันเป็นเหมือนเดิม

ในเเววตาคู่นั้น ฟ้องว่าใจเธอนั้นเย็นชา

คำที่เธอพูดจา ฟ้องว่าเธอกำลังเปลี่ยนไป

บางอาการบอกฉัน ฟ้องว่าเธอกำลังรำคาญ

การกระทำเหล่านั้น ฟ้องว่าเธอกำลังหมดใจ

ทุกๆอย่างมันเป็นเหมือนลางร้าย ที่จะต้องเผชิญจากนี้

บอกได้ไหม ฉันมีเวลาที่เหลือสักเท่าไหร่

ที่จะเเก้ไขไม่ให้เธอ ต้องเดินจากฉันไป

จะมีทางไหน ที่พอจะทำให้เธอนั้นเปลี่ยนใจ

จะยอมเเละทำทุกอย่าง เเค่เพียงขอให้เธอเเละฉันเป็นเหมือนเดิม

ทุกๆอย่างมันเป็นเหมือนลางร้าย ที่จะต้องเผชิญจากนี้

บอกได้ไหม ฉันมีเวลาที่เหลือสักเท่าไหร่

ที่จะเเก้ไขไม่ให้เธอ ต้องเดินจากฉันไป

ะมีทางไหน ที่พอจะทำให้เธอนั้นเปลี่ยนใจ

จะยอมเเละทำทุกอย่าง เเค่เพียงขอให้เธอเเละฉันเป็นเหมือนเดิม

Wednesday 22 October 2008

ฤดูที่แตกต่าง - บอย โกสิยพงษ์


อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ

ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ


หากเปรียบกับชีวิตของคน

เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่

ก็คงเปรียบได้กับฤดู คงเป็นฤดูที่แสนสดใส

แต่ถ้าวันหนึ่งวันใดที่ใจเจ็บทนทุกข์

ดังพายุที่โหมเข้าใส่ บอกกับตัวเองเอาไว้

ความเจ็บต้องมีวันหาย ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู

อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง

เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ

ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ ดนตรี

เมื่อวันที่ต้องเจ็บช้ำใจ จากความผิดหวังจนใจมันรับไม่ทัน

เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่นกับวันที่อะไรมันเปลี่ยนไป

แหละถ้าวันหนึ่งวันไหนที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่

บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย

ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู


อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง

เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ

ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ

อย่าไปกลัวเวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ

อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย

น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย

หากไม่รู้จักเจ็บปวด

ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ

อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง

เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ

ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ

Friday 17 October 2008

ก้อนหินละเมอ




มองไปไกล ที่ดวงดาวสุดขอบฟ้าไกล

อยากจะไปไปให้ถึงครึ่งทางแสงเธอ

ดวงดารา เหมือนไม่มีวันจะพบเธอ

อยากให้เธอส่องแสงลงมาพื้นดิน

มองจันทรา เมื่อเวลามันกลบแสงดาว

กลัวทุกคราวเพราะว่าฉันนั้นคือก้อนหิน

กลัวดวงดาว ไม่ทอแสงลงกระทบดิน

และก้อนหินอย่างฉันคงไม่สวยงาม

อยากให้ดาวดวงนั้นรู้ว่า
เมื่อดารา ส่องแสง ฉันดูสดใส
อยากให้ดาวดวงนั้นเข้าใจ
ขาดเธอไป ตัวฉันคงหมดสิ้นกัน
อยากให้ความทรงจำ ที่เธอให้ไว้
ช่วยทอแสงประกายทุกวัน
เพราะเพียงความอบอุ่นจากเธอไม่นาน
จะต่อเติมความสำคัญฉันใด